26 czerwca 2015 roku.

26a. Co ma robić biedny proboszcz?

Źle się stało, że uchwalono ustawę o in vitro. Źle zrobili ci, którzy za nią głosowali. Jasne.

Pan Tomasz Terlikowski, którego skądinąd szanuję, napisał, że „posłowie, którzy poparli ustawę o in vitro nie powinni być dopuszczeni do Eucharystii„. Adresuje to szczególnie pod kątem posłów PO.

Teoretycznie ma rację. Tylko jak to praktycznie zrobić?

Ktoś sporządzi listy? Czy samemu je trzeba robić? I aktualizować, bo przecież istnieje coś takiego jak pokuta i nawrócenie. Skoro grzech publiczny to i pokuta powinna być publiczna, ale skąd mam wiedzieć, że nastąpiła? Da się to śledzić?

By lepiej uchwycić trudność danej sytuacji warto przełożyć rzecz na inne sytuacje. Proboszcz każdej parafii, będący w niej dłużej poznaje jakąś jej część. Poznaje też mroczne tajemnice, które tajemnicami być przestają. Poznaje grzechy, które są grzechami ciężkimi i publicznymi.

Wie (i wszyscy w parafii wiedzą), kto orał w Boże Ciało.

Wie, kto pije do nieprzytomności.

Wie, gdzie jest przemoc.

Wie, gdzie zupełnie zanikły religijne praktyki.

I co ten biedny proboszcz ma robić, gdy ktoś taki przyjdzie do Komunii? Na przykład na pogrzebie. Udzielić? Nie udzielić? Zaprosić na rozmowę? Przepytać? Uwierzyć w to, co człowiek mówi, czy nie uwierzyć? Zażądać świadków? A może kartki od spowiedzi? A decyzję trzeba podjąć w sekundę.

Panie Tomaszu, co ma robić biedny proboszcz?

ks. Zbigniew Paweł Maciejewski